Al sinds de oprichting is Guantanamo niet weg te slaan uit de actualiteit. Martelingen, oneerlijke processen of het ontzeggen ervan, Belgen opgesloten, erbarmelijke leefomstandigheden, onschuldige gevangenen, het lijstje lijkt eindeloos. Nu het einde van de Bush-administratie nadert bestaat de kans misschien toch dat het detentiecentrum gesloten zal worden.
Ontelbare organisaties ijverden al voor de sluiting van deze martelkliniek. Onlangs bezocht zelfs nog onze eigenste ex-Senaatsvoorzitter Anne-Marie Lizin Guantanamo Bay als parlementair gezant voor de Organisatie voor Veiligheid en Ontwikkeling in Europa (OVSE). Maar zelfs een gezaghebbende organisatie als de OVSE komt het gevangenkamp niet in.
De enige kans om het complex te sluiten is dus onder druk van de eigen Amerikaanse publieke opinie. Gelukkig hebben de meeste Amerikanen ondertussen genoeg van alle leugens en heerst er een grote oorlogsmoeheid. Zelfs als het van Republikeins presidentskandidaat John McCain afhangt sluit Camp Delta bij zijn verkiezing. McCain heeft daar ook morele reden toe. Ten gevolge van de jarenlange martelingen in Vietnam kan hij zijn armen zelfs niet meer in de lucht steken.
De regering Bush gebruikt het zogezegde ‘juridisch vacuüm’ om vijandige strijders en terroristen hardhandig te ondervragen. De marinebasis van Guantanamo Bay behoort eigenlijk tot Cuba maar wordt al bijna twee eeuwen gepacht door de VS voor een luttele 4000 dollar per jaar. Technisch gezien is het dus geen Amerikaans grondgebied en juridisch gezien dus ook niet. Na enkele maanden gingen dus al hippe termen rond zoals waterboarding en eufemismen zoals ‘harsh interrogation techniques’ met later nog kerstspecials uit Abu Graib in Irak.
Vooral psychologische marteling valt vele gevangenen zwaar. Bladen uit de koran scheuren, intimidatie met onreine voorwerpen zoals porno en honden, versierd worden door vrouwelijke ondervragers, niet mogen bidden, geen water krijgen voor het ritueel wassen, ontnemen van licht en geluid, schijnexecuties, urenlang harde rockmuziek, het hoort er allemaal bij. Enkelen hebben zich tengevolge al opgehangen, wat de legerleiding afdeed als een oorlogsstrategie. Anderen proberen iets ludieker wraak te nemen door hun wc-emmer over de bewakers te legen.
De wanpraktijken werden al meerdere malen aangeklaagd bij het hooggerechtshof in de VS. Toenmalig minister van Defensie Donald Rumsfeld kreeg het zwaar te verduren maar bleef toch overeind. Pas toen de legertop in opstand kwam tegen zijn desastreuze militaire planning in Irak én de Republikeinen de parlementsverkiezingen verloren offerde Bush zijn handlager op. De president kon ook niet anders dan zo lang voet bij stuk houden. Bij elke toegeving winnen de terroristen. De kiezers zijn bij deze gewaarschuwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten