Mi mojito en la Bodeguita Del Medio

Mi mojito en la Bodeguita Del Medio... Dit zou Ernest Hemingway himself ooit op een vodje papier hebben neergepend. Gevolgd door 'Mi daiquiri en la Floridita', een andere gesuikerde coctail in een andere cubaanse bar dus... Beide cocktails vechten al een halve eeuw om de titel van Ernests favo drankje. Ik denk dat ze het er nu wel stilaan over eens zijn dat beide bars medeplichtig zijn aan Hemingway's diabetes...

Maar goed, de mojito's en de daiquiri's zijn hier reeds uitvoerig behandeld dus dacht ik: Ellen, het wordt hoog tijd om pen en papier, eh muis en laptop erbij te nemen, en 'El Ambajador' van de beste cocktails (cosmopolitan even vergeten) even onder de loep te nemen. Ernest Hemingway, de schrijver...

Ernest Miller Hemingway (Oak Park (Illinois), 21 juli 1899 – Ketchum (Idaho), 2 juli 1961) was een Amerikaans schrijver. (toen nog met pen en papier, iets later reeds met een schrijfmachine, zonder delete-toets of spellingscorrector, laat staan draadloos internet)

Dus (poging 3)

Als jonge kerel wilde Ernest zoals het elke degelijke Amerikaan betaamt, zijn land dienen. Tijdens WOI ging hij dan ook in dienst bij het Amerikaanse leger. Tot zijn grote spijt werd hij afgekeurd voor het grote werk, zijn ogen waren nog niet gelaserd. Toch mocht hij vertrekken, maar dan als als Rode Kruis-medewerker aan het Italiaanse front. Nadat hij in 1918 zwaargewond raakte (en dan zeggen dat verplegen geen ventenjob is), verbleef hij enkele maanden in het plaatselijke ziekenhuis.
Terug thuis huwde hij in 1921 met Hadley Richardson. Tijdens dit huwelijk werd een zoon (John) en een eerste boek (Three Stories And Ten Poems) geboren. De volgende jaren zou Ernest evenveel vrouwen huwen als hij boeken publiceert. Wel, bijna evenveel.
In 1927 trouwde hij met Pauline Pfeiffer.
In 1940 trouwde hij met Martha Gellhorn.
In 1944 trouwde hij met Mary Welsh.
In 1952, 15 boeken en twee zoons later besluit hij eindelijk 'The Old Man And The Sea' te schrijven. (Hij woont dan al enkele jaren in cuba en lijdt aan een zware depressie, heeft de mojito ontdekt, de daiquiri ontdekt en er iets over geschreven op een vodje papier.) Met het meesterwerk 'The Old Man And The Sea' won hij in 1953 de Pulitzer-Prijs en een jaar later de Nobelprijs voor Literatuur. Alle redenen om het eens te lezen dus. Ik heb zelf tweemaal genoten van deze cocktail van eenzaamheid, vriendschap, en hopeloosheid. Eenmaal voor Engels in het 5e jaar humaniora en onlangs vertaald in het Nederlands op een zeilboot onder de caribische zon. Het blijft even perfect. Het verhaal gaat over de oude (cubaanse) man, Santiago, een visser, die al bijna 80 dagen niets heeft gevangen, de stakker. Naar onze normen zou de stakker straatarm zijn, en hier zou hij dan ook werkloosheidsuitkering ontvangen. Ooit was hij de sterkste beste visser van Havana en toen had hij hulp van een jongen aan boord van zijn vissersbootje. Maar door de langdurige tegenslag moest de jongen elders werken, toch bleef hij zijn beste vriend. Mooi eh? Hijzelf, Santiago haalt echter moed uit zijn langdurige tegenslag. Wanneer hij die dag een zwaardvis met de afmetingen van een planeet aan de haak slaagt, lijkt het tij te keren. Santiago gaat een dagenlang gevecht aan met dit natuurgeweld en een nieuwe vriendschap ontstaat. Naar het einde toe (wat ik niet ga verklappen) had ik al driemaal gehuild. Echt een aanrader...

Maar dus; Ernest Hemingway.
Op 2 juli 1961 nam hij zijn favoriete geweer uit de kast, en schoot zich door het hoofd.